RÜTBƏLİ

sif. Rütbəsi olan, müəyyən rütbə sahibi olan.
Əbülfət mirzə qapını açan kimi qarşısında böyük rütbəli bir İran məmurunu və iki nəfər də polis nəfərini gördü. M.S.Ordubadi.
Hacı böyük rütbəli adamlarla oturub-durduğu kimi xırda-xuruş müəllimlərlə də söhbətdən xoşlanır. Qantəmir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • RÜTBƏLİ dərəcəli — vəzifəli
RÜTBƏ
RÜTBƏSİZ

Digər lüğətlərdə

картографи́роваться недостове́рный неруши́мость бека́с ла́кцы небольшо́е обескура́жить обяза́тельственный омертвля́ть орденоно́сец переклейме́ние разжиди́ть тон облук саломата cyperaceous entassment horse-breaker nubia Supreme Soviet vendace верзила затюкать рота эссенция