RÜTBƏLİ

sif. Rütbəsi olan, müəyyən rütbə sahibi olan.
Əbülfət mirzə qapını açan kimi qarşısında böyük rütbəli bir İran məmurunu və iki nəfər də polis nəfərini gördü. M.S.Ordubadi.
Hacı böyük rütbəli adamlarla oturub-durduğu kimi xırda-xuruş müəllimlərlə də söhbətdən xoşlanır. Qantəmir.

Синонимы

  • RÜTBƏLİ dərəcəli — vəzifəli
RÜTBƏ
RÜTBƏSİZ

Значение слова в других словарях

бюрокра́т бязь колоту́ха мига́ющий мири́тельный поджига́ть се́яный сублима́ты чесучо́вый дебюрократизи́ровать надпи́ливаться насле́дие нити свева́ться типогра́фщик фуфы́риться лосклый сабантуй bank statement cecum corresponding eve-jar mail car mortise lock wagonway