RƏİYYƏTPƏRƏST sif. [ ər. rəiyyət və fars. …pərvər, …pərəst] köhn. Öz rəiyyətini sevən, onun rifahına çalışan. Atabəylər rəiyyətpərvər deyildir. M.S.Ordubadi. Möhsün … özünü hər yerdə, hər bir məclisdə rəiyyətpərəst (z.) göstərir. S.Rəhimov.