sif.
1. Sürtülmüş halda olan, çox sürtülməkdən yazısı, naxışı silinib getmiş, pozulmuş. Sürtük sikkə.
2. məc. Sırtıq, üzlü, həyasız, utanmaz. Sürtük adam.
[fr. surtout-enli üst paltarı] сюртук (юкь дар, ценер яргъи, итимрин винелай алукӀдай ппек).
Полностью »прил. 1. гзаф гуьцӀ (алтад) хьуникди винел алай кхьинар, нехишар чӀур хьанвай, алатнавай (мес. гимиш пул); 2
Полностью »прил. 1. стёртый, потёртый 2. перен. нахальный; см. sırtıq. Sürtük uşaq нахальный ребёнок
Полностью »[fr. surtout – enli üst paltarı] Beli dar, uzunətəkli, ikibortlu kişi üst geyimi. Həsənqulu bəy sürtükünü geyir
Полностью »