SAQİ1
ə. 1) şərab paylayan, qədəhlərə şərab tökən; 2) su verən; su paylayan; suçu; 3) su satan. Saqiyi-dövran «dövranın saqisi» m. zəmanə.
SAQİ2
ə. baldıra aid olan, baldırda olan.
Dədə Saqi
Dədə Saqi (fars. دده سقي) — İranın Qərbi Azərbaycan ostanının Urmiya şəhristanı ərazisinə daxil olan kənd.
== Əhalisi ==
2006-cı il məlumatına görə kənddə 346 nəfər yaşayır (88 ailə).
Samquk saqi
Samquk saqi — Koreya Ədəbiyyatında əhəmiyyətli yerə sahib olan iki kitabdan biri məhs Samquk saqidir. Hər iki kitabda Üç Koreya krallığı olan Bekçe, Silla və Qoquryeo haqqında tarixi məlumatların topladığı kitablardır. Digər kitab isə Samquqyusadır. Kitablar arasında bir sıra fərqlər, fikr ayrılıqları vardır.
삼국사기 Samquk saqi: Samquk saqi Koreyanın ən qədim tarixi kitabı olaraq bilinməkdədir. Yazıçısı Kim Bu Şik olmuşdur. Kim Bu Şik Samquk saqi-ni Koryo kralı Injong (1122–1146)-un əmri ilə yazmışdır. Həmin vaxta qədər yazılan tarix materiallar tam əhatələnmədiyinə görə onları oxuyan təbəqələrin tarix biliyi kifayət qədər yaxşı deyildi. Çin tarixi kitablarında Koreya millətinin tarixi ilə bağlı məlumatlar verilsədə bunlar qısa olduğu üçün yetəri bilikləri əldə etməkdə çətinlik çəkilirdi. Bu səbəbdəndə tarixin daha ətraflı yazıldığı kitaba ehtiyac var idi.
Saqinamə
Saqinamə ən'ənəvi Azərbaycan musiqisində, dəstgah muğamlarda — "dəraməd", "təsnif", "diringə" və "rənglər"lə yanaşı "saqinamə" janrı da özünə məxsus yer tutur. "Saqinamə" ərəb və fars sözlərindən əmələ gəlmişdir. Qədim şairlərin saqiyə xitabən yazdıqları qəsidə, mənzumə və sair şeirlər "saqinamə" formasında öz əksini tapmışdır. Bundan başqa klassik Şərq ədəbiyyatında da "saqinamə" adətən poemaların əvvəlində verilir və əsərin proloqu mahiyyətini daşıyır. Nizami, Şeyx Iraqi, Əmir Xosrov Dəhləvi, Xacə Kirmani, Xacə Hafiz Şirazi, Əbdürrəhman Cami, Məhəmməd Füzuli, Əlişir Nəvai və başqa məşhur Şərq şairləri "saqinamə"lərin klassik nümunələrini qələmə almışlar. XII əsrdən e'tibarən fars, ərəb, türk dilli ədəbiyyatda "saqinamə"lərə geniş təsadüf edirik. "Saqinamə"lərin ilk ən gözəl nümunələrini Nizamidə tapırıq. Adətən "saqinamə"lər ayrı-ayrı məsnəvilərin əvvəllərində verilir.
"Təzkireyi-meyxanə"də XII–XIX əsrlərdə yaşamış onlarca şairin saqinaməsi toplanmışdır. "Saqinamə"lər əruz vəzninin ən müxtəlif bəhrələrində, eləcə də müxtəlif poetik formalarda yazılırdı: məsnəvi, qəzəl, qit'ə, rübai və sair formalarda.
Saqirovun villası
Saqirovun villası — Rostov-na-Donu şəhərində, Svoboda meydanı ev 6 yerləşən bina. 1890-cı illərdə Naxçıvan-na-Donu şəhərinin mərkəzi meydanında inşa edilmişdir. Hazlrda ıraxi Proletarski rayonu adlanır. Bina ekkektika stilində inşa edilmişdir. Saqirovun villası Rusiyanın regional əhəmiyyətli mədəni irs obyekti siyahısına daxil edilmişdir.
Binanın layihəsinin hazlrlanması şəhər arxitektoru Nikolay Nikitiç Durbaxa həvalə edilmişdir. Binada çörək istehsalını həyata keçirən iş adamı A. S. Saqirov qalırdı. 1906-cı ildə binanı A. Şelqunova satın almışdır. 1910-cu illərdə isə binanı iş adamı B. A. Şelqunov icarəyə götürmüşdür. O, burada Eldordo adlı sinematoqraf açmışdır.
Saqiyan
Günəşli (əvvəlki adı: Saqiyan) — Azərbaycan Respublikasının Şamaxı rayonunun inzibati ərazi vahidində kənd. Azərbaycan Respublikası Milli Məclisinin 15 dekabr 2020-ci il tarixli, 212-VIQ saylı Qərarı ilə kənd Günəşli adlandırılmışdır.
Şamaxı rayonunun Günəşli kənd i.ə.d.-nin mərkəzi. Rayon mərkəzindən 18 km qərbdə Ləngəbiz silsiləsindədir. Tam orta məktəb, klub, kitabxana, tibb məntəqəsi, doğum evi var. İkinci Dünya müharibəsində həlak olmuş həmyerlilərin şərəfinə abidə qoyulmuşdur.
19 əsrə aid bir sənəddə Bakı quberniyası Şamaxı qəzasının Qoşun sahəsində Saqiyan adlı kənd (160 ailə, 936 nəfər əhali) qeydə alınmışdır.
Yaşayış məntəqəsi ərazidəki şirin sulu axarsız kiçik göl ilə əlaqədar adlandırılmışdır. Türk dillərindəki saqa (çayın mənsəbi, su olan yer) və yan (kənar, sahil) komponentlərindən düzəlib, "suyun sahili, kənarı" mənasındadır.
Kənd əhalisi 427 nəfərdir ki, onunda 208 nəfəri kişi, 219 nəfəri isə qadınlar təşkil edir., 145 təsərrüfatı var.
Klassik ədəbiyyatda saqinamə
Saqinamə ən'ənəvi Azərbaycan musiqisində, dəstgah muğamlarda — "dəraməd", "təsnif", "diringə" və "rənglər"lə yanaşı "saqinamə" janrı da özünə məxsus yer tutur. "Saqinamə" ərəb və fars sözlərindən əmələ gəlmişdir. Qədim şairlərin saqiyə xitabən yazdıqları qəsidə, mənzumə və sair şeirlər "saqinamə" formasında öz əksini tapmışdır. Bundan başqa klassik Şərq ədəbiyyatında da "saqinamə" adətən poemaların əvvəlində verilir və əsərin proloqu mahiyyətini daşıyır. Nizami, Şeyx Iraqi, Əmir Xosrov Dəhləvi, Xacə Kirmani, Xacə Hafiz Şirazi, Əbdürrəhman Cami, Məhəmməd Füzuli, Əlişir Nəvai və başqa məşhur Şərq şairləri "saqinamə"lərin klassik nümunələrini qələmə almışlar. XII əsrdən e'tibarən fars, ərəb, türk dilli ədəbiyyatda "saqinamə"lərə geniş təsadüf edirik. "Saqinamə"lərin ilk ən gözəl nümunələrini Nizamidə tapırıq. Adətən "saqinamə"lər ayrı-ayrı məsnəvilərin əvvəllərində verilir.
"Təzkireyi-meyxanə"də XII–XIX əsrlərdə yaşamış onlarca şairin saqinaməsi toplanmışdır. "Saqinamə"lər əruz vəzninin ən müxtəlif bəhrələrində, eləcə də müxtəlif poetik formalarda yazılırdı: məsnəvi, qəzəl, qit'ə, rübai və sair formalarda.
Saqit Ramiyev
Saqit Lütfəli oğlu Ramiyev (tatar. Сәгыйть Рәмиев; 12 fevral 1880, Orenburq qəzası[d], Orenburq general-qubernatorluğu[d] – 16 mart 1926, Ufa, Başqırd MSSR, RSFSR, SSRİ) — tatar şairi.
== Həyatı ==
1880-ci il fevralın 12-də Akman kəndində (indiki İbraevo kəndi, Kuqərsen rayonu, Başqırdıstan) çardaq ustası ailəsində anadan olub. Təhsilini "Hüseyniyyə" tatar mədrəsəsində və Orenburqdakı rus məktəbində alıb. 1902-1906-cı illərdə müəllim işləmiş, sonra Kazana köçmüş və orada “Tan yoludızı” qəzetində işləməyə başlamışdır. 1912-1813-cü illərdə Həştərxanda işləyib. 1922-ci ildən Ufada yaşayıb.
“Tan vakıtı” (Sübh çağı; tatar xalqının taleyi haqqında) nəsr poemasını yazmışdır. Onun “Sən”, “O”, “Bər koşe” lirik şeirləri, “Nizamlı mədrəsəsi” (Nümunəvi mədrəsə), “Yaşə, Zөbəaidə, yaşim min” (Canlı, Zübeydə, mən də yaşayıram) pyesləri vardır. Ramiyev tərcümələrlə də məşğul olub - Lev Tolstoyun, Nikolay Nekrasovun, Demyan Bednının, Raffaello Covanyolinin bir sıra əsərlərini, həmçinin “Marselyeza” əsərini tatar dilinə tərcümə edib.