1. f.is. кил. sırımaq; 2. кил. sırıqlı 1).
tikmə
yeritmə — soxuşdurma
1. “Sırımaq”dan f.is. 2. bax sırıqlı 1-ci mənada. Bu adamlar (şəhərin alverçi, baqqal, tacir, dəllalları) çiyinlərinə güləbətinli sırıma ilə baftalı ç
sırıma