SƏHLƏNKAR

sif. [ ər. səhlən və fars. …kar] Tapşırılan işə, vəzifəyə, tapşırığa laqeyd, soyuq baxan; diqqətsiz, qeydsiz, başısoyuq. Səhlənkar adam.
– Qızyetərin işi bilməsi və möhkəm durub səhlənkar traktorçu ilə sinə-sinəyə verməsi [Rüstəmin] xoşuna gəlmişdi. M.İbrahimov.

// İs. mənasında.
Əlbəttə, səhlənkarı məsuliyyətə almaq lazımdır. S.Rəhimov.

Синонимы

  • SƏHLƏNKAR səhlənkar bax laqeyd
  • SƏHLƏNKAR başısoyuq — diqqətsiz
  • SƏHLƏNKAR səliqəsiz

Антонимы

  • SƏHLƏNKAR SƏHLƏNKAR – MƏSULİYYƏTLİ Mənim səhlənkar başımı kəs! (Mir Cəlal); Məsuliyyətli adamdır (M.İbrahimov)
SƏHLƏB
SƏHLƏNKARLIQ

Значение слова в других словарях

квасцо́вый окружа́ющие охва́т по-лошади́ному стека́ть графи́товый дестру́кция закля́тие изле́чиваться изло́манность околичный отпускна́я показу́шный треску́нья корсаж орало чехвал beef à la mode coloration floatingly fly-net orthotics tough check trebly viner