SƏHLƏNKAR

sif. [ ər. səhlən və fars. …kar] Tapşırılan işə, vəzifəyə, tapşırığa laqeyd, soyuq baxan; diqqətsiz, qeydsiz, başısoyuq. Səhlənkar adam.
– Qızyetərin işi bilməsi və möhkəm durub səhlənkar traktorçu ilə sinə-sinəyə verməsi [Rüstəmin] xoşuna gəlmişdi. M.İbrahimov.

// İs. mənasında.
Əlbəttə, səhlənkarı məsuliyyətə almaq lazımdır. S.Rəhimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • SƏHLƏNKAR səhlənkar bax laqeyd
  • SƏHLƏNKAR başısoyuq — diqqətsiz
  • SƏHLƏNKAR səliqəsiz

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • SƏHLƏNKAR SƏHLƏNKAR – MƏSULİYYƏTLİ Mənim səhlənkar başımı kəs! (Mir Cəlal); Məsuliyyətli adamdır (M.İbrahimov)
SƏHLƏB
SƏHLƏNKARLIQ

Digər lüğətlərdə

бас начеса́ть неототалита́рный орби́та полутемнота́ потру́нивать преюдициа́льный противоесте́ственный вы́холодить умоля́ющий шербот continent Dutch clover Emery hypnote multilevel pimpernel pitch circle rupestrian scintillating scoop neckline проскрипция севернее форзац экспертный