TƏBİƏTƏN
нареч. по природе, по натуре, по характеру, по нраву. O, təbiətən həssas adam idi по природе он был чутким человеком
[ər.] сущ. тӀебиатдиз килигай, хилкъетдиз (халкь хьунухиз, яранмиш хьуниз) килигай; // кил. təbiətcə
Полностью »zərf [ər.] Xilqətcə, fitrətən, yaradılışında. [Fərman] təbiətən diribaş yaranmışdı. Ə.Sadıq. // Ba x təbiətcə
Полностью »