TƏBİƏTƏN

zərf [ ər. ] Xilqətcə, fitrətən, yaradılışında.
[Fərman] təbiətən diribaş yaranmışdı. Ə.Sadıq.

// Ba x təbiətcə.
Şirzad bilirdi ki, Rüstəm kişi təbiətən məğlub olmağı, ikincilər cərgəsində oturmağı, dalda qalıb ayağını sürüməyi sevmir. M.İbrahimov.
İsmayılzadə təbiətən diplomatik hiylələrə yad bir adamdı. M.Hüseyn.

Синонимы

  • TƏBİƏTƏN keyfiyyətcə — mahiyyətcə
  • TƏBİƏTƏN xasiyyətcə
TƏBİƏTÇİ
TƏBİƏTŞÜNAS

Значение слова в других словарях

в полуми́ле ве́дывать впа́лый диффере́нт долгу́шка нама́нивать прокра́ситься развёрстка шлакова́ть армячи́шко благода́рный бункерова́ть взды́биться ко́фий необду́манный салты́к учи́тельша щебету́нья bouts-rimés dipping compass hekto- swingle Tananarive минутка неизвинительный