is. [ər. “tələb” söz. cəmi] 1. Tələb, tələb etmə, tələb olunan şeylər. Xalqın tələbatı. – Günlərin birində Qətibə bu tələbatı bir daha aralığa atdığı
Полностью »сущ. 1. потребность (надобность, необходимость в чём-л., требующая удовлетворения). Həyatın real tələbatı реальные потребности жизни, əhalinin artan t
Полностью »i. want, necessity, need; requirement; təbii ~ physical necessity; həyati ~lar vital requirements; artan ~ rising requirement; xalqın maddi və mənəvi
Полностью »TƏLƏBAT, EHTİYAC [Şakir:] Bildilər ki, bir şeyə ehtiyacı var, xahişsiz-fılansız düzəldilər (M.İbrahimov); HACƏT Sara cavabında; Cihaza nə hacət, sənin
Полностью »\ –orqanizmin normal həyat fəaliyyəti üçün lazım olan zəruri tələblərin ödənilməsi ilə bağlı və bu ödənilmənin aradan qaldırılmasına yönəldilmiş vəz
Полностью »