TƏNUMƏND sif. [ fars. ] Boylu-buxunlu, qədd-qamətli. Ucaboylu, tənumənd qadın irəli yeriyib, oğlunun üzündən öpdü. Ə.Haqverdiyev. İki tənumənd kişi qarşı-qarşıya dayanmışdı. B.Bayramov.