TƏNUMƏND

sif. [ fars. ] Boylu-buxunlu, qədd-qamətli.
Ucaboylu, tənumənd qadın irəli yeriyib, oğlunun üzündən öpdü. Ə.Haqverdiyev.
İki tənumənd kişi qarşı-qarşıya dayanmışdı. B.Bayramov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏNUMƏND tənumənd bax boy-buxunlu
TƏNTİTMƏK
TƏNZİF

Digər lüğətlərdə