TUŞQUL
прил. меткий (обладающий способностью метко стрелять)
сущ. 1. туьш кьун, лишан кьун, лишандиз къачун, къравулдик кутун; 2. прил. кил. tuşatan, tuşvuran.
Tam oxu »“Xosrov və Şirin”in tərcüməsində işlədilib. Tuş qıl kimi olub, sonra qıl şəkilçiyə çevrilib. (Bəşir Əhmədov
Tam oxu »I (Gəncə) sərrast, düz. – O, yaman tuşqul atır II (Başkeçid, Qazax) hədəf, nişan. – Gəlin bu daşı tuşqul qoyax, görəx’ yalameynan kim vura biləjəx’
Tam oxu »is. 1. Nişanalma, nişanlama, qarovullama. 2. sif. bax tuşatan, tuşvuran. [Qoca:] Belə tuşqul atıcı mən görməmişəm, qarovullamağı da çox uzaq çəkmədi,
Tam oxu »