TÜSTÜLÜ

sif.
1. Tüstü verən, tüstüsü çıxan. Tüstülü ocaq.
2. Tüstü basmış, tüstü dolmuş, tüstü qaplamış, tüstü ilə dolu.
Yenə də küy qopdu tüstülü zalda; Yenə şüşələrdən daşdı şərablar. N.Xəzri.

3. İçərisindən tüstü çıxan.
Yenicə puçurlamış ağacların, söyüd salxımlarının arasında damların tüstülü bacaları görünür. Mir Cəlal.

TÜSTÜLƏTMƏK
TÜSTÜSÜZ

Значение слова в других словарях