TƏPİK
сущ. кьуьл; кӀвачив (кӀурув) ягъун; təpik atmaq кӀвачив ягъун, кьуьлуьв ягъун, кӀурув ягъун; təpiyə qalxmaq кьве кӀвачивни ягъун, кӀурарив ягъун, кьуьлерив ягъун; ** təpik-təpiyə vermək (gəlmək) кьуьлерал акъатун, рекье тефин.
Təpinmək, təpgəc, təpmək kimi sözlərin arxetipi təp feilidir, “ayaqla zərbə vurmaq” deməkdir. Tuva dilində təp+i (görünür, yaz-ı qəlibi üzrə yaranıb)
Полностью »сущ. 1. пинок, удар ногой. Təpik vurmaq (ilişdirmək) ударить ногой, дать пинка (пнуть) 2. брыкание, лягание (о животных); təpik atmaq брыкаться, лягат
Полностью »is. Ayaqla vurulan zərbə. Telli bütün acığını [pişikdən] çıxarmaq istəyirdi. Ayağilə ona bir təpik ilişdirdi
Полностью »