UDUCU

sif.is. xüs. Buğu, nəmi, rütubəti və s.-ni canına çəkən, udan. Uducu cisimlər. Uducu maddələr.
– Bu borular bir tərəfdən təmizləyici cihazlar, o biri tərəfdən isə uducularla rəbt olunur. M.Mövsümzadə.
Kameraya karbon qazı uducuları, havavuran nasos, soyuducu və rütubətudan cihaz birləşdirirlər. “Ümumi zootexniya”.
UDMURTLAR
UDUXMAQ

Значение слова в других словарях

адвербиа́льность вышлифо́вываться га́нгстерский голосло́вный концла́герный корабельник поколо́ть построе́ние припа́й сока́мерник тракторизова́ться хромо... вуа́левый вымыва́ние генералите́т гроте́скно кабаре́ приближённые acetimeter clothe undersell безукоризненность зверолов окрылять перцепция