UYUMUŞ

sif. Yuxulamış, yatmış. Uyumuş uşaq.
// Məc. mənada.
[Rüstəm bəyin] çoxdan bəri uyumuş milli hissi qələyana gəldi. Çəmənzəminli.
Duyduğu ətir iyi damarlarında uyumuş sevgi hisslərini oyandırırdı. M.S.Ordubadi.

// məc. Qəflətdə olmaq, yuxuda olmaq, dünyadan xəbərsiz olmaq.
UYUMAQ
UYUŞDURMA

Значение слова в других словарях

баритона́льно водопо́лье га́зы перегляну́ться реброви́к эруди́рованность эфирома́сличный безмо́лвность каучуково́дство мине́т огнёвка потуха́ть су́шка эконо́м biocenos clubwoman copperplate doggerel extensity synjet time-clock tong апеллировать заочный навзрыд