İran türkləri — İran əhalisinin təxminən 1/5-ni təşkil edirlər və sayları təxminən 35 milyon nəfərdir.[1]
İrandakı türkdilli xalqları əsasən üç böyük bölgədə yaşayırlar. İranın şimalında, şimal-qərb və mərkəz və cənubunda yerləşən əyalətlər.[2][3][4] İranın şimal-qərb bölgələrində yerləşən əyalətlər tarixi Cənubi Azərbaycan ərazisində yerləşirlər. Şimal-şərq bölgəsində yerləşən əyalətlər, tarixi Xorasan ərazilərindədir. İranın mərkəzində və cənubunda olan və türkdilli xalqların yaşadığı əyalətlər, Fars əyalətinə şamil olunurlar.[2][3][4]
İranda yaşayan türkdilli xalqların sayı barədə müxtəlif mənbələrdə müxtəlif rəqəmlər rast gəlmək olur. İran türkdillilərinin iddialarına görə, bu rəqəm guya 37 milyona çatmaqdadır [5][48]. Ethnologue-nin verdiyi məlumata görə, 1998-ci ildə İranda 17٬400٬000 nəfər türk yaşayırmış [5][49].
İranda yaşayan türdilli xalq nümayəndələrinin sayı ilə bağlı müxtəlif rəqəmlər verilməkdədir. Onların sayı təxminən 15 milyon,،[50] 33 milyon,[51] 25 milyon,[52] və 20 milyon[53] verilərək, bir-birındən fərqli rəqəmlər alınmaqdadır.
Dünya Bankının ölkələr üzrə məlumatına görə 86٫1 milyonluq İran əhalisinin 22 faizi türkdilli xalqlar olaraq, bu say içərisində təxminən 15 milyonu azərbaycanlı olmaqdadır[54][55]. Brenda Shafferd isə İranın 64 milyon nəfər əhalisinin 10 milyon nəfərinin etnik Azərbaycanlı türk hesab edirdi[56].
İranın hər on ildən bir keçirilən əhalinin siyahıya alınması prosesində insanların milliyətinə görə hesablanması nəzərəd tutulmur. Bu səbəbdən İranda ayrı-ayrı xalqların say tərkibi barəsində rəsmi məlumat yoxdur [5]. ABŞ İranda 1956-cı ildə ( şəmsi ilə 1335 ) keçirilən əhalinin siyahıya alınmasını millətlərin sayı göstərilmədiyindən etibarlı saymır [57].
Yazılır ki, "ümumiyətlə İranda rəsmi məlumatlarda, İranın ən böyük etnik qrupun – azərbaycanlıların sayı olduğundan az göstərilir" [58]. Bəzi qaynaqlar türkləri İran əhalisinin üçdən biri bilirlər[59][60][61][62].
Bəzi mənbələrə görə, farslar İran əhalisinin 50 faizini təşkil edirlər[63]. Ayrı qaynaqlarda farsların nüfusu yüzdə 45 dən aşağı göstərilib [64][65]. Mənbələrə görə farslardan sonra, azərbaycanlılari və digər türkdilli xalqlar İran əhalisinin 17–25, kürdlər 8, bəluçlar 3, ərəblər 3, türkəmənlər 3 faizini təşkil edirlər [66].
↑نامهٔ دانشجویان آزربایجانی دانشگاههای تهران به نمایندگان آزربایجانی مجلس ایران و نامهٔ دانشجویان مشگینشهری به دولت جمهوری اسلامی ایران، برندا شیفر، مرزها و برادری ایران و چالش هویت آزربایجانی، ترجمه: یاشار صدقیانی آذر، چاپ اول، ۱۳۸۵ خورشیدی، ناشر: اولوس، صص ۲۴۴-۲۴۳.
↑ 12345678910یاشار تبریزلی، ترکها و ایران (موجودیت، هویت، راهمان)، نشریهٔ ایشیق، نشریهٔ دانشجویان آزربایجانی دانشگاه علم و صنعت، کاری از مرکز تحقیقات مجمع دانشگاهیان آزربایجانی (آبتام)، چاپ دوم، صص ۳ و ۴.
↑محمود پناهیان، فرهنگ جغرافیایی ملی ترکان ایرانزمین، ۱۳۵۱ خورشیدی.
↑جواد هئیت، سیری در تاریخ زبان و لهجههای ترکی، چاپ سوم، ۱۳۸۰ خورشیدی، ص ۳۰۷.
↑حسن راشدی، زبان ترکی و موقعیت گذشته و کنونی آن در ایران، ۱۳۸۳ خورشیدی، صص ۸ تا ۱۰.
↑حسن راشدی، ترکان و بررسی تاریخ، زبان و هویت آنها در ایران، انتشارات اندیشهٔ نو، ۱۳۸۶ خورشیدی، صص ۱۱۹ تا ۱۲۴
↑چهرگانی، محمودعلی، ۲۰۰۳ میلادی، هدفیمیز میللی کولتوروموزه صاحیب چیخماق، ۳۲۰۲، سایی ۱۴ آنکارا به نقل از دکتر بیلگه هان. گوکداغ و محمدرضا هیئت، ایران تورک لرینده کیملیک مسئلهسی، کوچورن رسول همدانلی، چاپشده در "چالش هویت در آذربایجان"، ویژهنامهٔ دان اولدوزو، نشریهٔ مستقل دانشجویی دانشگاه صنعتی اصفهان.
↑cite web |url=http://lcweb2.loc.gov/frd/cs/profiles/İran.pdf |title=Ethnic Groups and Languages of İran |first=Library of Congress – Federal Research Division |last=Library of Congress|accessdate=2009-12-02}} ۱۶٪ estimated in ۲۰۰۹
↑"Borders and Brethren: İran and the Challenge of Azerbaijani Identity" in The Azerbaijani Population by Brenda Shaffer, pp. ۲۲۱–۲۲۵. The MIT Press (۲۰۰۳), ISBN 0-262-19477-5.
↑Swietochowski, Tadeusz; Collins, Brian C. (۱۹۹۹). Historical dictionary of Azerbaijan. Lanham, Maryland: Scarecrow Press, Inc. ISBN 0-8108-3550-9. pg ۲۸: "۱۵ million (۱۹۹۹)"
↑Nationalism & ethnic politics, Volume 8, Issues 1-4Arxivləşdirilib 2014-06-28 at the Wayback Machine Authors Nederlands Instituut te Rome, Netherlands. Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk, Taylor & Francis, Publisher Frank Cass, 2002, Original from the University of Michigan, Digitized Jul 19, 2010 (30 million)
↑پاتریشا جی هیگینز، پیوستگی اقلیتی در ایران این دوره، مطالعات ایرانی، جلد ۱۷، شماره ۱، زمستان ۱۹۸۴، ص ۴۷.
↑یرواند آبراهامیان، کمونیسم و اشتراک در ایران، توده و فرقهٔ دموکرات، مجلهٔ بینالمللی مطالعات خاورمیانه، جلد ۱، شمارهٔ ۴، ۱۹۷۰ میلادی، ص ۲۹۲.
↑علیاف، مشکل ملیتها در ایران، کتاب بازبینی آسیای مرکزی، جلد ۱۶، ۱۹۶۶ میلادی، ص ۶۴.
↑شهرزاد مجاب و امیر حسنپور، سیاستهای ملیت و جدایی قومی؛ سعید رهنما و سهراب بهداد، ایران پس از انقلاب، نقطهٔ عطف سرزمینهای اسلامی، لندن، آیبی توریس، ۱۹۹۵ میلادی، صص ۲۳۰-۲۲۹.