Vilhelm Henrix Otto Diks (alm. Wilhelm Heinrich Otto Dix; 2 dekabr 1891[1][2][…] – 25 iyul 1969[3][1][…]) — Alman rəssamı və estampçısı.
Otto Diks | |
---|---|
alm. Otto Dix | |
Doğum adı | Wilhelm Heinrich Otto Dix |
Doğum tarixi | 2 dekabr 1891[1][2][…] |
Vəfat tarixi | 25 iyul 1969[3][1][…] (77 yaşında) |
Vəfat səbəbi | insult |
Fəaliyyəti | rəssam, esperantoçu, universitet müəllimi[d], boyakar[d], heykəltaraş, rəssam-qravürçü[d], litoqraf |
Janrlar | portret[4], peyzaj[5][4], portret rəssamlığı[d][5], məişət janrı[4], nü[4], natürmort[4], dini incəsənət[d][4], mifologiya rəssamlığı[d][4] |
Stillər | ekspressionizm[5] |
Tanınmış işləri |
|
Üzvlüyü |
|
Mükafatları | |
otto-dix.de | |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Otto Diks Almaniyanın indiki Gera şəhərinin bir hissəsi olan Untermhaus şəhərində anadan olmuşdur. Franz and Luiz Diksin ən böyük oğlu olmuşdur. Dəmir tökmə sənətində işləyərkən şeir yazmağa başlamışdır. Rəssam olan Fritz Amannın əmisi oğlunun studiyasında keçirdiyi saatlar gənc Otto-nun bir sənətkar olma ehtirasının formalaşmasında həlledici idi. İlk ibtidai sinif müəllimindəndə əlavə təşviq almışdır.[6] 1906 və 1910-cu illər arasında rəssam Karl Şenffə şagirdlik etdiyi zaman ilk şəkillərini çəkməyə başladı. 1910-cu ildə Drezdendəki Kunstgewerbeschule-ə girdi, Drezden Gözəl Sənətlər Akademiyasında, Riçard Qur onun müəllimləri arasında idi. O dövrdə məktəb gözəl incəsənət üçün deyil, əksinə, tətbiqi sənət və sənətkarlığa həsr olunmuş bir akademiya idi.[7]
Diksin əsərlərinin əksəriyyəti daha sonra ekspresyonizmə keçdikləri stilizə edilmiş bir realizmdə görülən landşaft və portretlərə yoğunlaşıb.[8]
Birinci Dünya müharibəsi başlayarkən, Diks Alman ordusuna könüllü olaraq qatılıb. O, Drezdendə bir top alayına təyin edildi. 1915-ci ilin payızında Qərbi cəbhədə bir pulemyot birliyinin vəzifəli olmayan məmuru vəzifəsi verildi və Somma döyüşündə iştirak etdi. 1917-ci ilin noyabrında onun vahidi Rusiya ilə döyüşlərin bitməsinə qədər Şərq cəbhəsinə köçürüldü və 1918-ci ilin fevral ayında Flandriyada yerləşdi. Qərb cəbhəsində, Alman Bahar hücumunda döyüşdü. Dəmir Xaç ordenini (ikinci dərəcə) qazandı və vizefeldwebel rütbəsinə çatdı. Həmin ilin avqust ayında boynunda yaralandı və pilot təlim dərslərini aldı. Tongerndə Fliegerabwehr-Kursda ("Müdafiə Pilotu Kursu") iştirak etdi, Vizefeldwebelə qədər yüksəldi və Posendəki Aviasiya dəyişdirmə Vahidi Schneidemühlə köçürüldü. O, 22 dekabr 1918-ci ildə xidmətdən çıxarılıb və Milad bayramı üçün evə göndərildi.[9]
Diks müharibənin görməli yerlərindən dərindən təsirləndi və daha sonra dağıdılmış evlər arasından sürünən təkrarlanan bir kabusu təsvir etdi. 1924-cü ildə dərc olunan Der Krieg adlı əlli qəlib portfeli də daxil olmaqla bir çox sonrakı əsərləri onun travmatik təcrübələrini təmsil etmişdir.[10] Sonradan, 1929–1932-ci illərdə çəkilmiş The War Triptych müharibəsinə yenidən müraciət etdi.
1918-ci ilin sonunda Diks Geraya qayıtdı, lakin gələn il Hochschule für Bildende Künstede-də oxuduğu üçün Drezdenə köçdü. 1919-cu ildə əsəri eksperentrik mərhələdən keçən bir dövrdə Dresden Secession qrupunun təsisçisi oldu.[11] 1920-ci ildə Corc Groz ilə tanış oldu və Dada tərəfindən təsirlənərək kolaj elementlərini əsərlərinə daxil etməyə başladı, bəziləri Berlində keçirilən ilk Dada Sərgisində nümayiş etdirildi. Həmin il Darmstadtda Alman Expressionists sərgisində iştirak etmişdir.[12]
1924-cü ildə Berlin Sessiyasına qatıldı; bu dəfə o, köhnə ustalarla bəzənmiş bir temperaturda yağlı boya ilə incə şirələr istifadə edən, getdikcə daha realist bir stil tərtibini inkişaf etdirdi. Onun 1923-cü ildə çəkdiyi rəsm əsəri döyüşdə parçalanmış əsgərlərin cəsarətlərini əks etdirən xəndək, Wallraf-Richartz Muzeyinin pərdənin arxasında gizlədiyi rəsm kimi bir cürbəyə səbəb oldu. 1925-ci ildə Kölnün o vaxtki meri Konrad Adenauer rəsm əsərinin satılmasını ləğv edib muzeyin direktoru istefa verməyə məcbur etdi.
Diks, 1925-ci ildə Mannheimda Neue Sachlichkeit sərgisində iştirak etdi. Corc Groz, Maks Bekman, Henrix Maria Davringhausen, Karl Hubuç, Rudolf Sçliçter, Corc Sçolz və başqaları əsərlərini nümayiş etdirirdi. Diksin işi, onun dostu və qohumu olan Groz kimi, müasir Alman cəmiyyətini çox tənqid etdi və tez-tez Lustmord hərəkəti və ya cinsi qətl ilə əlaqələndirilirdi. O, həyatın acınacaqlı tərəfinə, fahişəliyə, zorakılığa, yaşlılığa və ölümünə bənzəməyən şəklində diqqət çəkdi. 1927-ci ildə nəşr olunan bir neçə bəyanatında Diks demişdir:
Nümunə birincidir və forma obyektin şəklindədir.[13] |
Ən məşhur rəsm əsərləri, Philip Rothun 1995-ci il Sabbath Teatrı, Triptych Metropolis (1928), Seylor və qız (1925) və Jurnalist Sylvia von Hardenin (1926) portretidir.[14] 1920-ci illərdə Berlinin küçələrində ümumi baxışdan — legionless və dağıdıcı qazilərin təsvirləri — döyüşün çirkin tərəfini ortaya qoyur və müasir Alman cəmiyyəti içində unudulmuş statusu nümayiş etdirir. Bu konsepsiya Erich Maria Remarque'nin Qərb Cəbhəsindəki Bütün Səslərdə inkişaf edən konsepsiyadır.