YABANÇI

sif. Özgə, yad. Yabançı adam. Yabançı ölkələr.
– Ərində yabançı qadın iyini duyduğu zaman Maya çılğıncasına vuruşmaq, çarpışmaq istədi. M.İbrahimov.
[Sultan:] Bilmirsən ki, hansı yabançı təsirlə belə [cavanlar] pozulurlar, qabaqlarında gözəl, günəşli bir yol dura-dura, nə üçün avantüraçılıq eləyirlər?! İ.Hüseynov.

// Tanış olmayan, aşna olmayan.
[Qoca Baxşı:] Oxuya bilməzsən, çünki bu hərflər artıq sənə yabançıdır. C.Cabbarlı.

// İs. mənasında.
Vətənin zindanı isə yabançıların sarayından şərəflidir. M.S.Ordubadi.

Антонимы

  • YABANÇI YABANÇI – DOĞMA Oxuya bilməzsən, çünki bu həriflər artıq sənə yabançıdır (C.Cabbarlı); Heç kəs inanmaq istəmirdi ki, Fariz mənim doğma qardaşımdır (Y
YABAN
YABANÇILIQ

Значение слова в других словарях

бди́тельный испове́дный малознако́мое масти́чный мясое́д напу́тать недока́л обслюня́вить передешеви́ть разъединя́ть взвести́ переме́лется - мука будет ревизиони́ст седова́тость allegedly chap clip on declassed girlishness haplophase sage-green trant unpleasing wattage тринитротолуол