YORĞUN
прил. 1. юргъун, галатнавай; yorğun adam юргъун кас; yorğun at юргъун балкӀан; yorğun düşmək юргъун хьун, галатун; 2. пер. пелеш хьайи, азабрикди куьлягь хьанвай, элецӀнавай.
sif. Çox işləmək, yerimək, hərəkət etmək və digər fəaliyyət nəticəsində yorulmuş, üzgün düşmüş. Yorğun adam
Полностью »прил. усталый, утомлённый. Yorğun yolçular усталые путники, yorğun səslə danışmaq говорить усталым голосом, yorğun qayıtmaq вернуться усталым, yorğun
Полностью »s. tired, weary; şair. fatigued; ~ görkəm tired appearance; cismani ~ weary in body; ruhən ~ weary in mind; ~ səslə in a tired voice; O yorğun görünür
Полностью »YORĞUN (yorulmuş halda) İşdən sonra yorğun bir halda evə qayıtdıqda ev kişilər üçün gərək bir dincəlmək məkanı ola (Çəmənzəminli); HEYSİZ [Göyərçin:]
Полностью »