ZEH
(Gəncə, Goranboy, Tovuz)
rəf. – Nənəm deyir ki, biz zehə qav-qajax yığardıx, indiki öylərdə zeh yoxdu (Goranboy); – Dayımgillərdə indi də var zeh (Tovuz)
II
(Kürdəmir)
haşiyə. – Pəncərənin qırağına zeh çəkdilər
III
(Cəbrayıl)
taxtaları bir-birinə geydirmək üçün açılan yarıq
Zeh düşməx’ (Cəbrayıl) – dən düşmək, ağarmaq. – Saşdarına zeh düşüf. Zeh yerə qoymağ (Saatlı, Salyan) – əldən düşmək, yorulmaq. – Əli bı işi görüncə zeh yerə qoydı (Salyan)