ZINDIQ
1. безбожник;
2. скупой, скряга;
[ər.] cущ. зиндикь (асул мана зардушти (кафир, динсуз) яз, рахунра экъуьгъун манада).
Tam oxu »Ərəbcədir (əsli: zindiq), “dinsiz”, “Allahsız” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »простореч. I сущ. безбожник, еретик 2. бран. поганец. Zındıq oğlu zındıq! ах ты, поганец! II прил. 1
Tam oxu »is. [ər.] Əsil mənası zərdüşti (kafir, dinsiz) olub, canlı dildə söyüş məqamında işlənir. [Əhməd:] …Bu zındıq oğlu zındıqdır ki, ondan bir tük də çəkm
Tam oxu »