ÇÖMƏLMƏK

f. Ayaqlarını dizlərindən qatlayıb pəncələri üstündə oturmaq.
Tülkü görcək yavaş-yavaş gəldi; Endirib baş, ədəblə çömbəldi. M.Ə.Sabir.
Bir qədər də baxandan sonra kəndlilər gəlib çömbəlirlər tayanın kölgəsində. C.Məmmədquluzadə.
Məstan bəy çömbəlib, darvazanın ağzında oturmuşdu. B.Talıblı.

ÇÖMƏLMƏ
ÇÖMƏLTMƏ

Значение слова в других словарях