ÇƏPƏL
сущ. рах. черпел, ягьсуз, гьаясуз, регъуьвал течир кас.
Həyasız, utanmaz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dedi: – Kişi nədi, ay çəpəl, deyə bilməzsən ki, ay hacı, ziyarətin qəbul olsun? (Paris nüsxəsi
Tam oxu »Həyasız, utanmaz. İrvahım deyərlər mənim adıma, Damanda qalmışam yetiş dadıma. O vaxt düşdüm bir çəpəlin oduna, Doğru yetiş dərdi-dillərə sən də
Tam oxu »Bu söz “çirkli” mənasında işlədilir. Fars mənşəlidir və əsli “pəçəl”dir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »1 I сущ. разг. 1. бесстыдник, бесстыдница 2. мерзавец, мерзавка II прил. 1. бесстыдный; бесстыжий, гадкий 2
Tam oxu »is. dan. Həyasız, utanmaz. [Nənə dedi:] Bala, bu çəpəl səni aldadır, getmə. (Nağıl). Qonşuynan dalaşar, uşağı döyər; Kəsən yoxdu bu çəpəlin dilini
Tam oxu »