ələfiyyat
[ər. “ələf”söz. cəmi] сущ. жуьреба-жуьре векьер (хъчар), алафар.
ə. 1) heyvan yeminə yarayan bitkilər; ələflər; 2) t. ələfə aid olan
is. [ər. “ələf” söz. cəmi] Cürbəcür otlar. O deyirdi ki, Avropa həkimləri ələfiyyatdan bixəbərdirlər