ƏSHABƏ
\[ər. “sahib” söz. cəmi\] сущ. 1. дин. Мегьамед пайгъамбардин ва имамрин мукьвабур; 2. зар. терефдар, гьамиша садан патав гвай кас, юлдаш.
is. [ər. “sahib” söz. cəmi] 1. din. Məhəmməd peyğəmbərin və imamların yaxın adamları. 2. zar. Tərəfdar, daim birinin yanında olan adam, yoldaş
Полностью »