ƏSHABƏ

is. [ ər. “sahib” söz. cəmi]
1. din. Məhəmməd peyğəmbərin və imamların yaxın adamları.
2. zar. Tərəfdar, daim birinin yanında olan adam, yoldaş.
Bütün bunları Həmzə danışmaqdan, əshabələri isə dinləməkdən yorulmurdu. Ə.Əbülhəsən.

ƏSHAB
ƏSİL

Значение слова в других словарях

ве́стница ветробо́й взрыхле́ние по́чки прошушу́кать реверси́вность с душко́м су́мрачность бре́день квадра́тик обессла́вить фокуси́ровать Aomin decennial give away inflict peptone perspective plethoric songster trilingual каска курьерский развевать температурить