АБУР
(-ди, -да, -ар) 1. abır, həya; 2. yaraşıq; gözəl görkəm, görünüş; кӀвалин абур аял я, суфрадин абур – мугьман. Ata. sözü evin yaraşığı uşaqdır, süfrənin yaraşığı qonaq; * абур хуьн а) abır gözləmək, ədəb qaydalarını gözləmək; b) utanmaq, həya etmək; абурдай аватун abırdan düşmək; heysiyyətdən düşmək, ləyaqətini itirmək; абурдай авудун (абурдай вегьин) abırdan salmaq, biabır etmək, rüsvay etmək.