БУБА

(-ди, -да, -яр) 1. ata, dədə (övladı olan kişi); тахай буба ögey ata, atalıq; 2. baba (nəvəsi olan kişi); 3. məc. başçı, bani, yolgöstərən (kişi); 4. ata; baba (yaşlı kişiyə hörmətlə müraciət); 5. бубаяр yaln. c. atalar, ata-baba; babalar, əcdad; * аялрин буба evf. uşaqların atası, ər, kişi; бубадиз хьун məc. dan. a) ölmək, vəfat etmək; b) məhv olmaq, zay olmaq, puç olmaq; бубадиз эверун məc. dan. a) atası yanmaq; b) atasını yandırmaq, cəzalandırmaq, divan tutmaq; c) məhv etmək, bərbad hala salmaq; бубайрин мисалар atalar sözü, məsəl; са бубадин atabir, bir atadan törəmiş; улу буба ulu baba, nəslin banisi, ilk ağsaqqalı; чӀехи буба dan. baba (nəvələrinin, nəticələrinin dilində).