ж (мн. высоты) 1. ucalıq, hündürlük, yüksəklik; 2. təpə; b быть на высоте положения öz mövqeyinə (vəzifəsinə, dərəcəsinə) layiq olmaq; с высоты птичьего полёта quşbaxışı, hündürdən, uca yerdən; смотреть на реку с высоты птичьего полёта çaya hündürdən (uca yerdən) baxmaq; набирать высоту yuxarı qalxmaq; командные высоты hakim mövqelər; с высоты своего величия bax величие.