сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) чиляй галчӀур жез фидай, вичи инсандин бедендикай кӀасай чка агьуламишдай гьайван. Адаз са кьве камунин мензилда, сиве къиб кьуна туькьуьнзавай яцӀу гъуьлягь акуна. А. Сайд. Хайн гичин. Ина ( Аламишеда. - А. Г. ) пипин, къаргъачдин, цацун, маса тарар авай тамни авай. И тама гзаф Гъуьлягьар жедай. ЛГ, 1996, 16. ӀӀ. Шарвилидал Гъуьлягъар кьуд патахъай алтӀушна. Шарвилидал Гъуьлягъар Шармунуди арушна. 3. Р., Б. С. Шарвили. РикӀел хуьх: къушарни, вагьши гьайванарни, чурчуларни, гъуьяягъарни, хъалхъас хъиперни, балугъарни, гьашаратарни, кукварни -ибур вири гъайванар я. З. К. ТӀебиат чирун. Гъуьлягъди вич кӀеве гьатай арада Экъисда мез, кьве хел алай мез къецел. А. Ал. Муьжуьдар. 2) куьч. амалдар ва зарарлу, зиянчи инсан. Гъуьлягъдизни акӀ я хьи, Вири язва Гъуьлягъар. А. Ал. Муьжуьдар. Гъуьлягъдин хам хьайидал, мад Гъуьлягьдин хам хкведа. М. Б. Кьуьгъуьрни гъуьлягь. Синоним: иблис.
* тум атӀай гъуьлягь хьтин, ширин меци гъуьлягь тӀеквендай акъудда.
* гъуьлягъди ягъайдаз епиникай \[кашудикай\] кичӀе жеда мисал викӀегьда гатайдаз зайифдакайни кичӀе жеда.
* гъуьлягьдин мез авай кил. иблисдин мез авай.