ДУГУН

гл., ни вуч; -игида, -игана; -игиз, -игизва; -угуг, -игин, -угурай, -игимир; дугун тавун, дугун тахвун, дугун хъийимир 1) яд гун (никӀиз, салаз, Багъдиз). Алай вахтунда майишатдин магьсулдарри никӀераз ятар гузва. Икьван чӀавалди виш гектар чил диганва. - К., 1991, 15. Ӏ. Самур пад дигидай целди таъмин жеда. Самур патаз дигидайдакай гьамиша дарвал ава. || ЛГ, 2000, 28. XӀӀ. 2) куьч. хъсан гьалда хьун. Дуьнья пара диганва, кьуд пад гуьлуьшан я. Ф. Лайихлу паб. 3) куьч. гьерекатна фин.... ам, хеб гваз катзавай жанавур хьиз, кӀамун кьилихъ галай кӀапӀалдик дигана. Б. Гь. Заз эвера. Са кал, виридакай хкечӀна, кьил туькӀвейвал дигана. Б. Гь. Заз эвера.

ДУВУЛ
ДУГУН

Digər lüğətlərdə