ДУЬЗ

zərf, sif. 1. müxt. mən.: düz; дуьз цӀар düz xətt; дуьз фин düz (birbaşa) getmək; 2. düz, hamar (səth haqqında); дуьз кьул düz taxta; дуьз чил düz yer; дуьз авун bax дуьзарун; 3. doğru, düzgün, düz; дуьз рахун düz danışmaq; дуьз гаф düz söz; гафунин дуьзди аялдивай хабар яхъ. Ata. sözü sözün doğrusunu uşaqdan xəbər al; 4. doğruçu, təmiz, namuslu, vicdanlı, sədaqətli; дуьз кас düz adam; 5. sərrast, dəqiq, dübbədüz; дуьз ягъун düz vurmaq (nişanı); 6. əd. düz; дуьз са йис идалай вилик düz bir il bundan qabaq; * дуьз акъваз! a) düz dur! dik dur!; b) məc. düz (sakit, dinc) dur!; дуьз атун düz gəlmək, uyğun gəlmək; дуьз лагьайтӀа düzünü desək, əslində, həqiqətdə; düzü, sözün düzü, doğrusu, əslinə qalanda, doğrusuna gəldikdə; дуьз татун a) düz gəlməmək, uyğun gəlməmək; b) yola gəlməmək, razılaşmamaq; дуьз я a) düzdür, doğrudur, həqiqətdir; b) hərçənd, hərçənd ki.