ЖИЛАВ
n. rein, long thin strap on an animal's harness, means of control.
повод, вожжа : жилавар гъуьргъуь авун - а) ослаблять, распускать поводья, вожжи; б) (перен.) давать волю (кому-л
Tam oxu »араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра улакь яз ишлемишдай гьайвандин (балкӀан, шив) табияриз регьят хьун патал са кьил адан сиве туна, муькуь кьил ада
Tam oxu »