|| ЗАМАНА араб, сущ.; -ди, -да; -ар || -яр, -ри || -а йри, -ра || - йра 1) вахт, бере. Маншаллагь ви бегьердин Ажеб заман я, бахтавар. Е. Э. Бахтавар. Замана кхьинчӀурун авачирди тир. Вири хуьре кӀел- кхьин чидайбур садкьве кас авай, абур фекьини кавха тир. С. С. Жувакай ихтилат. «Данарбандикай итим хьайи замана я ман»! - лугьуз, явашдиз къваларал алайбура кьуьнт эцядай. А. Ф. Риза. Девирар, заманаяр алатна фена. Булах булах яз амукьна. Б. Гь. Заз эвера. 2) девир. ХарапӀа хьуй ихьтин заман. Е. Э. Дилбераз. Гила ГьикӀда, эй мусурман, Эвел заман гьинава ? Е. Э. Гьинава? Замандин гьал тийижиз вун куьз бейхабар хьана хьи? Е. Э. Дуст Ягьиядиз. Фена икӀ шумуд замана. С. С. Судуяр. Мер фагьум ая вуна, Сулейманак кутаз багьна. Къвез физава и замана Гьарда вичиз вич тийижиз. С. С. Шумудакай рахан. - Килиг, килиг, ибурун тангъах аку, алай гьал аку. Ибурукайни газет кӀелдайбур хьанвай замана я ман! А. Ф. Лянет.
* дегь заман, и заманда, къадим заман, са заманда, эвел заман.