КОЛ I
м 1. (мн. колья) paya; 2. (мн. колы) bir (məktəblərdə şagirdlərə verilən ən aşağı qiymət); ◊ посадить на кол payaya keçirmək (qədimdə cəza üsulu); хоть кол на голове теши (кому) beyninə yeritmək olmur, qandırmaq olmur; колом стоять şax, ağac kimi dayanmaq; колом стоять в горле boğazdan getməmək, boğaza ilişib qalmaq.
КОЛ II
м ни кола, ни явора (у кого) dan. lüt, yoxsul.