ж 1. ayaqqabı qəlibi; натянуть (надевать) на колодку qəlibə çəkmək (vurmaq), qəlibləmək; 2. (kiçik) kötük; 3. только мн. kolodki tar. kündə (keçmişdə dustaqların ayaqlarına keçirilən ağaç parçası).
ж 1. ayaqqabı qəlibi; натянуть (надевать) на колодку qəlibə çəkmək (vurmaq), qəlibləmək; 2. (kiçik) kötük; 3. только мн. kolodki tar. kündə (keçmişdə dustaqların ayaqlarına keçirilən ağaç parçası).
1. тIаб (юкьвай тIекв, ара авай, виликди дустагърин кIвачериз ядай кIарас; малдин квачиз ядай тIаб)
Tam oxu »-и; мн. род. - -док, дат. - -дкам; ж. см. тж. колодочный 1) Деревянный брусок, служащий основой какого-л. инструмента, предмета. Колодка рубанка. Колодка щётки. Колодка граблей. 2) Деревянный или мета
Tam oxu »