КЪВАН

(-ци, -це, -ер) 1. daş; ягъиз тежерда еке къван кьада. Ata. sözü vura bilməyən, daşın böyüyündən yapışar; 2. dan. ərp; къван кьун ərp bağlamaq, ərplənmək; 3. müxt. mən.: daş; тӀамадин (доминодин) къван dama (domino) daşı; терездин къван çəki daşı, tərəzi daşı; * киреждин къван əhəngdaşı; къван атӀун a) daş kəsmək (çapmaq, çıxarmaq); b) məc. çox çətin işdə çalışmaq; къван гун a) daş atmaq, daşa basmaq, daşlamaq; b) məc. biabırcasına qovmaq; къван къванцел тун тавун a) daşı daş üstündə qoymamaq, tamamilə dağıtmaq, yerlə bir etmək; b) ümumiyyətlə heç bir iş görməmək; къван хьтин a) daş kimi, çox bərk, çox möhkəm (şey); b) məc. dan. adamsevməz, adamayovuşmaz, ünsiyyətsiz (adam); c) məc. rəhmsiz, insafsız, amansız, daşürəkli (adam); къванцелай хъуьтуьл daşdan yumşaq, dişədəyən; регъуьн къван dəyirmandaşı; са къванцив кьве къуьр ягъун bir daşla iki quş vurmaq; сурун къван qəbirdaşı, məzardaşı; цла виже текъвер къван (цла туькӀуьн тийир къван); a) dan. toğlubaşı (tikintiyə yaramayan kələ-kötür daş); b) məc. yolagəlməz, yovuşmaz; tərs, inadkar (adam).