КЬАЦӀ¹

(-у, -а, -ар) 1. kərtik, çərtik, nişan; 2. kəsik, yarıq; çapıq, yara yeri (dəridə); 3. diş, dişək (kəsici alətin ağzının sərt bir şeyə dəyməsindən əmələ gəlmiş); кьацӀар акатун diş-diş olmaq, kələ-kötür olmaq; * кьацӀ авун bax кьацӀун; кьацӀалай алатун (кьацӀай акъатун) sərhədi aşmaq, həddini aşmaq, cızığından çıxmaq, qudurmaq.
КЬАТӀУН
КЬАЦӀ²

Digər lüğətlərdə