КӀУФ

(-у, -а, -ар) 1. dimdik; кӀекрен кӀуф xoruzun dimdiyi; кӀуф ягъун dimdikləmək; 2. dan. ağız və dodaqlar; кӀуф экьис хьайи ağzı qabağa çıxmış; 3. öpüş, busə, öpmə; кӀуф гун öpmək; 4. burun; кӀуф ктадун burnu ilə eşələmək (heyvanlar haqqında); шаламдин кӀуф çarığın burnu; 5. uc; карандашдин кӀуф karandaşın ucu; кӀуф авун ucunu yonmaq, sivriləmək, çərtmək; 6. dan. bax цӀуцӀ; * кӀуф гигин bax гигин; кӀуф дакӀурун ağız burmaq, narazılıq izhar etmək, küsmək; кӀуф кутун başlamaq, bir işə girişmək, şüru etmək; кӀуф хъуьруьн gülümsəmək, dodaqaltı gülmək, gülümsünmək; кӀуф цава кьун burnunu yuxarı tutmaq, iddia satmaq, başqalarına xor baxmaq; heç kəsi bəyənməmək; кӀуф ягъун məc. a) söz atmaq, sataşmaq, ələ salmaq, lağa qoymaq; b) tənə etmək, məzəmmət etmək, danlamaq; кӀуфал кӀвенкӀ алай məc. hərzə danışan, ağzıyava, ağzıyelli; кӀуфал туькӀвей a) dilli, dilli-dilavər; hazırcavab, söz altında qalmayan; b) ağzına layiq, xoş, məzəli; нерин кӀуф ква хьун bax нер.