МЕТ

(метӀи, метӀе, метӀер) 1. diz; вахчагдин мет şalvarın dizi; 2. метӀин diz -i \[-ı\]; метӀин кӀвалакӀ anat. diz qapağı; * метӀер ягъун a) diz çökmək, diz üstə çökmək; b) məc. qabağında diz çökmək, diz çöküb yalvarmaq, alçalmaq; c) məc. tabe olmaq, itaət etmək, təslim olmaq; мет-метӀез яна ацукьун diz-dizə (dizbədiz) oturmaq, lap yaxın oturmaq, üz-üzə oturmaq; фу метӀеллай инсан. Ata. sözü çörəyi dizi üstündədir (nankor, naxələf adam haqqında).