МЕТЛЕБЛУ

прил. 1) мана квай, манаметлаб авай; са квекай ятӀани лугьузвай. 2) асул кар алай, важиблу. Гьуьрейрадин гафаралди, Аллагь адалай рази хьурай, Мегьамед пайгъамбарди лагъана; «Иман пудкъанни цӀудахъ галаз хилерикай ибарат я». Абурун арада виридалайни сифтегьан мгтлеблу келимаяр «Ла иллагъи илла ллагъи» ва эхиримжибур «рекьелай. манийвал гузвайди алуд» лугьудайбур я». Диндикай суьгьбетар. "Самур" журн., 1994, No 3. Шаирдин метлеблу шиирар кӀелнавайтӀани, чаз ам вич чизвачир. ЛГ, 1992, 31. Х. Чаз чида хьи, «Лезги газет» республикада милли газетрин арада виридалайни метлеблуди, ерилуди яз гьисабзава. ЛГ, 2004, 9. ХӀӀ. Антоним: метлебсуз.

МЕТЛЕБ
МЕТЛЕБЛУВАЛ

Digər lüğətlərdə