прил. 1. ölü; 2. cansız, solğun; мёртвые цвета solğun rənglər; 3. məc. adamsız, sakit, hərəkətsiz, ölü; мёртвые улицы adamsız (hərəkətsiz) küçələr; ◊ мёртвая петля av. mayallaq (vurma); мёртвая тишина tam sükut; спать мёртвым сном dan. bərk yatmaq, ölü kimi yatmaq; мёртвая природа qeyri-üzvi aləm, cansız təbiət; мёртвые языки dilç. ölmüş (ölü) dillər (ancaq yazılı abidələrə əsasən məlum olan dillər); мёртвая голова 1) qafa tası, kəllə; 2) zool. kəllə; kəpənək; мёртвый сезон durğunluq dövrü (ticarətdə, istehsalatda); на мёртвой точке ölü nöqtədə; eyni vəziyyətdə; мёртвый час istirahət saatı; мёртвый штиль küləksiz hava; лежать мёртвым грузом istifadəsiz qalmaq, istifadə edilməmək; ни жив, ни мёртв bax живой; мёртвая вода nağıllarda: dirilik suyu; мёртвый инвентарь cansız inventar (iş heyvanından fərqli olaraq təsərrüfat avadanlığı).