сов. 1. (üzərinə) atılmaq, sıçramaq; собака наскочила на волка it qurdun üstünə atıldı; 2. məc. dan. üstünə düşmək, hücum etmək; 3. dan. üstünə çıxmaq, toqquşmaq; 4. dan. təsadüf etmək, rast gəlmək.
сов. 1. (üzərinə) atılmaq, sıçramaq; собака наскочила на волка it qurdun üstünə atıldı; 2. məc. dan. üstünə düşmək, hücum etmək; 3. dan. üstünə çıxmaq, toqquşmaq; 4. dan. təsadüf etmək, rast gəlmək.
1. къудгъунун; къудгъунна вигьин; хкадрун. 2. галукьун (мес. машин арабадихъ); акьалтун (зарб фена къванцел)
Tam oxu »-скочу, -скочишь; св. см. тж. наскакивать, наскок на кого-что 1) С разбега, с разгона натолкнуться на кого-, что-л. Наскочить в темноте на стул. Судно наскочило на риф. 2) С разбега наброситься, напас
Tam oxu »