м sibarit (naz-nemətə, işləməməyə və həmişə özünə baxmağa vərdiş etmiş adam, nazpərvərdə).
м sibarit (naz-nemətə, işləməməyə və həmişə özünə baxmağa vərdiş etmiş adam, nazpərvərdə).
са кеспини тийиз кеф чIугваз яшамиш жедай кас, кеф-кефиятда яшамиш хьунилай башкъа маса кар тийирди
Tam oxu »-а; м. (от греч. sybarítēs) см. тж. сибаритка Склонный к праздности, избалованный комфортом и роскошью человек. Жить сибаритом. По названию греческой колонии в Южной Италии - Сибарис, славившаяся свое
Tam oxu »