м 1. k. t. gavahın (kotanın və ya xışın ağzı); 2. k. t. cığıraçan (alət); 3. (hərbi) mahmız (atəş zamanı topun geriləməsinə mane olmaq üçün top qundağının torpağa dirənən hissəsi); 4. anat. xış sümüyü.
м 1. k. t. gavahın (kotanın və ya xışın ağzı); 2. k. t. cığıraçan (alət); 3. (hərbi) mahmız (atəş zamanı topun geriləməsinə mane olmaq üçün top qundağının torpağa dirənən hissəsi); 4. anat. xış sümüyü.
1. с -х. мегъ (туьрездин, куьтендин). 2. воен. сошник (туп ягьайла ам кьулухъ хъжедай чIавуз ччиле акьадай ракь)
Tam oxu »-а; м. см. тж. сошниковый 1) Часть сельскохозяйственного орудия - острый наконечник, подрезающий пласт земли, проводящий в почве бороздки и т.п. Сошник сохи, плуга (лемех). Сошник сеялки, посадочной м
Tam oxu »