УПОР

м 1. söykəmə, dayama, dirəmə; söykənmə, dayanma, dirənmə; 2. dayaq, dirək; tir; ◊ в упор (выстрелить) yaxından (dirəyib) atmaq; смотреть в упор gözlərini dirəyib baxmaq, gözlərini dirəmək; делать упор (на кого, что-л., над кем-чем) xüsusi olaraq qeyd etmək, diqqəti cəlb etmək, nəzəri cəlb etmək, xüsusi əhəmiyyət vermək; istinad etmək, в упор (столкнуться, подойти, встретиться) üzbəüz (gəlmək; rastlaşmaq); в упор (спросить, сказать) açıq, düz-düzünə (soruşmaq, danışmaq).

УПОМЯНУТЬ
УПОРИСТЫЙ

Digər lüğətlərdə