ХАНЛУХ

сущ.; -ди, -да; -ар, -ри. -ра са хандиз табий тир инсанар авай чилер, сергьятар. СтӀал Сулейман 1869 - йисуз Куьре ханлухдин Агъа СтӀалар тӀвар алай хуьре дидедиз хьана. А. А. СтӀал Сулейман. Сурхаян макьсад, гьеле цӀуд йис идалай вилик хьиз, кьизилбашар Куьр вацӀал кьван авай мулкарай акъудна, гьана кьилди ханлух туькӀуьрун я... З. Р. Гьажи Дауд.... виликан Албаниядин сергьятра арадал атанвай ханлухриз Урусат, Туьркия, Иран хьтин уьлквейрин пачагьри чпин сиясатда еке фикирар гузвай, гьардаз абур вичин табийвилик кутаз кӀанзавай. ЛГ, 2003, 14. VӀӀӀ.

ХАНЗАДА
ХАНУМ

Digər lüğətlərdə

басту́ющая втека́ние кло́чьями ла́пка лицеприя́тно насолоди́ть разде́лать раздобы́ться удели́ть лука́вец перегово́рщик политзэ́к рекоста́в circensian commissioning counterbalance eta meson fore-hearth infauna photoperiod pneumoconiosis Samara succade вложить поглощаемость